Τα νεύρα μου, τα χάπια μου (CLOPY ΑΠΟ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗ)

ΘΑ ΗΘΕΛΑ να γράψω κάτι αστείο για σήμερα αλλά δυστυχώς δεν μου βγαίνει οτιδήποτε που θα έκανε τον οποιονδήποτε αναγνώστη να

γελάσει. Είμαι σαλταρισμένος!

Κατ’ αρχάς, για να έχεις διάθεση για αστεία πρέπει να βλέπεις γύρω σου χαμογελαστά πρόσωπα. Αυτό, στη σημερινή ελληνική

πραγματικότητα, δεν συμβαίνει. Μόνο ο Παπακωνσταντίνου μονίμως χαμογελάει. Μου θυμίζει μια μπλούζα που είχα, πάνω στην οποία ήταν

τυπωμένο το μήνυμα «Χαμογέλα! Θα κάνεις εκείνους που σε βλέπουν να αναρωτιούνται»! Πέραν αυτού, τρεις κατηγορίες συμπολιτών

συναντάς.

Πρώτοι είναι οι μουρτζούφληδες. Άτομα με σκυθρωπά πρόσωπα. Άλλος επειδή έχασε τη δουλειά του, άλλος επειδή φοβάται πως θα χάσει τη

δουλειά του, άλλος επειδή έκλεισε το μαγαζί του, άλλος επειδή βλέπει πως θα πρέπει να κλείσει το μαγαζί του και πάει λέγοντας.

Δεύτερη κατηγορία: οι Έλληνες με την άγρια σκοτεινιά στο βλέμμα. Αυτοί είναι οι αγανακτισμένοι. Εκείνοι που δεν αντέχουν τη συνεχή

αύξηση των φόρων και των τελών κι όλων των άλλων κρατικών κλοπών, στις οποίες δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν και αν

αντεπεξέλθουν.

Τρίτη και πιο στενάχωρη κατηγορία είναι οι ηττημένοι. Εκείνοι που συνειδητοποίησαν πόσο αδύναμοι είναι απέναντι στους ηλίθιους

μηχανισμούς αυτού του κράτους. Τέτοιος είναι και ένας γνωστός μου, ο Γιάννης, τον οποίον και συνάντησα την Πέμπτη στον δρόμο και

μου είπε αυτά που μου είπε και με έκανε να χάσω κάθε κέφι για αστεία.

Στον Γιάννη, το υπουργείο Υγείας έδωσε ένα χαρτί που πιστοποιεί πως έχει «αναπηρία άνω του 80%» και μία κάρτα, με την επίδειξη της

οποίας προηγείται των υγιών πολιτών, σε όποια υπηρεσία πάει, για να μην ταλαιπωρείται. Είναι ΑμΕΑ- Άτομο με Ειδικές Ανάγκες. Μέσα

στις ανάγκες του είναι και η μηνιαία προμήθεια των απαραίτητων για τη συντήρησή του φαρμάκων. Κάθε μήνα έπαιρνε από την κλινική,

στην οποία κάνει τρεις φορές την εβδομάδα το ρεκτιφιέ του, τη συνταγή, την πήγαινε στον γιατρό του ταμείου, του έγραφε εκείνος τα

φάρμακα στο βιβλιάριο, πήγαινε το βιβλιάριο στο φαρμακείο κι έπαιρνε τα φάρμακα. Ταλαιπωρία; Σχετική! Ευτυχώς, όμως, γι’ αυτόν και

τον κάθε σοβαρά ασθενή Γιάννη, το αρμόδιο υπουργείο (εκείνο που του έδωσε την κάρτα για να μην ταλαιπωρείται) το άλλαξε το

δρομολόγιο. Τώρα, ανάμεσα στην κλινική, τον γιατρό του ταμείου και το φαρμακείο, έχωσε και τον ελεγκτή γιατρό του ταμείου!

Από τρεις, γίναν τέσσερις οι σταθμοί για τον ανάπηρο! Κι ύστερα λες πως δεν σου γράφω αστεία. Κι αυτό που διάβασες, δεν έχει την

πλάκα του;