Έρευνα για τις "στατίνες".

Οι στατίνες, τα πλέον συνταγογραφημένα φάρμακα για τη μείωση της χοληστερίνης, μπλοκάρουν ένα ένζυμο-κλειδί του ήπατος, που εμπλέκεται στην παραγωγή χοληστερίνης, την HMG-CoA αναγωγάση.

Εκτεταμένες, καλά σχεδιασμένες μελέτες έχουν αποδείξει ότι αυτά τα φάρμακα έχουν σημαντικά οφέλη γενικά, όμως σύμφωνα με έρευνα η χρόνια χρήση τους μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη.

Η ανάλυση που δημοσιεύθηκε στην British Journal of Clinical Pharmacology, εξέτασε στοιχεία προερχόμενα από 9.535 άτομα μεγαλύτερα των 45 ετών που δεν είχαν σακχαρώδη διαβήτη στοξεκίνημα της Έρευνας Πληθυσμού του Ρότερνταμ και οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για ένα διάστημα δεκαπενταετίας.

Συγκριτικά με τους συμμετέχοντες που δεν είχαν λάβει ποτέ στατίνες εκείνοι που τις λάμβαναν έτειναν να έχουν υψηλότερες τιμές ινσουλίνης νηστείας καθώς και αντίσταση στην ινσουλίνη. Αυτός ο κίνδυνος ήταν υψηλότερος σε άτομα με διαταραγμένη ισορροπία στην παραγωγή γλυκόζης καθώς και σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα.

Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας «σε ασθενείς που ξεκινούν αγωγή με στατίνες για την αντιμετώπισης της υπερχοληστεριναιμίας θα πρέπει να συστήνονται παράλληλα τρόποι ελέγχου της γλυκόζης του αίματος καθώς και απώλεια βάρους για τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2» επισημαίνει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης καθηγητής Bruno Stricker από το Ιατρικό Κέντρο Erasmus της Ολλανδίας.

πηγή

ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΟΣ Ο ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟΣ ΥΠΝΟΣ

Οι άνθρωποι που έχουν τη συνήθεια να παίρνουν ένα μεσημεριανό υπνάκο είναι πιθανότερο να έχουν χαμηλότερη αρτηριακή πίεση και να αποφύγουν την υπέρταση, σύμφωνα με μια νέα ελληνική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καρδιολόγο, δρα Μανώλη Καλλίστρατο, του Γενικού Νοσοκομείου «Ασκληπιείου» Βούλας, που έκαναν τη σχετική παρουσίαση στο ετήσιο συνέδριο του Αμερικανικού Κολλεγίου Καρδιολογίας στην Ουάσιγκτον, μελέτησαν 212 ανθρώπους, με μέση ηλικία 62 ετών και μέση πίεση αίματος 129,9 mm Hg. Περίπου ένας στους τέσσερις ήταν καπνιστής ή/και είχε διαβήτη.

Διαπιστώθηκε ότι γενικά ο μεσημεριανός ύπνος (με μέση διάρκεια σχεδόν 50 λεπτά) σχετιζόταν με μια μέση μείωση της συστολικής πίεσης κατά 5,3 mm Hg (127,6 mm Hg έναντι 132,9 mm Hg για όσους δεν κοιμούνταν τα μεσημέρια). Επιπροσθέτως, για κάθε μία ώρα πρόσθετου μεσημεριανού ύπνου η 24ωρη μέση συστολική πίεση μειωνόταν κατά 3 mm Hg. Μικρότερη ήταν και η μέση διαστολική πίεση όσων κοιμούνταν τα μεσημέρια (76,2 mm Hg) σε σχέση με όσους δεν κοιμούνταν (79,5 mm Hg).

«Τα ευρήματα είναι σημαντικά, επειδή μια μείωση της πίεσης του αίματος τόσο μικρή όσο 2 mm Hg μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων όπως ένα έμφραγμα έως κατά 10%. Με βάση τα ευρήματά μας, αν κάποιος έχει την πολυτέλεια να παίρνει έναν υπνάκο στη διάρκεια της μέρας, μπορεί να δει οφέλη για την υψηλή πίεση του. Ο μεσημεριανός ύπνος μπορεί εύκολα να υιοθετηθεί και δεν κοστίζει τίποτε», δήλωσε ο κ. Καλλίστρατος.

Το όφελος του μεσημεριανού ύπνου για τη μείωση της πίεσης φαίνεται να είναι στα ίδια περίπου επίπεδα με εκείνο από τα φάρμακα και τις αλλαγές στον τρόπο ζωής. «Για παράδειγμα, η μείωση στο αλάτι και στο αλκοόλ μπορεί να ρίξει τα επίπεδα της πίεσης κατά 3 έως 5 mm Hg», όπως επισήμανε ο κ. Καλλίστρατος, ενώ ένα τυπικό αντιυπερτασικό φάρμακο σε χαμηλή δοσολογία, συνήθως, ρίχνει την πίεση του αίματος 5 έως 7 mm Hg κατά μέσο όρο.

«Προφανώς, δεν θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να κοιμούνται για ώρες μέσα στη ημέρα, αλλά, από την άλλη, δεν θα πρέπει να νιώθουν ένοχοι, αν πάρουν ένα σύντομο υπνάκο, δεδομένων των δυνητικών ωφελειών για την υγεία τους», τόνισε ο κ. Καλλίστρατος.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η συνήθεια του μεσημεριανού υπνάκου στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την υγιεινή μεσογειακή διατροφή, συμβάλλει σε ένα πιο υγιές καρδιαγγειακό «προφίλ» του πληθυσμού.

Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν υψηλή πίεση χωρίς να το ξέρουν, λόγω της έλλειψης συμπτωμάτων. Σε βάθος χρόνου, η υψηλή πίεση αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα και εγκεφαλικό.

(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)

ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΝΜΗ

Για πολλά χρόνια η επιστήμη πίστευε πως οι μνήμες αποθηκεύονται στον εγκέφαλο, όμως η πραγματική αποθήκη δεν βρίσκεται σ’ αυτόν, αλλά σε όλα τα κύτταρα του σώματος.

Προσπαθώντας να καθορίσουν σε ποιο τμήμα ακριβώς, οι επιστήμονες τεμάχισαν και εξέτασαν τα μέρη του για ν’ ανακαλύψουν τελικά, πως παρ’όλο που οι αναμνήσεις μπορούν να ενεργοποιηθούν από διαφορετικά τμήματα του εγκεφάλου,  Η απόδειξη δόθηκε με τη μεταμόσχευση οργάνων. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι που δέχτηκαν μοσχεύματα, άρχισαν να έχουν σκέψεις, αισθήματα, όνειρα ακόμα και διατροφικές συνήθειες του δότη.

Μέσα στον ανθρώπινο υπολογιστή οτιδήποτε μας συμβαίνει καταγράφεται με τη μορφή αναμνήσεων. Ακόμα κι αν δεν το θυμόμαστε συνειδητά, ακόμα κι αν δεν έπεσε στην αντίληψή μας όταν συνέβη επειδή η προσοχή μας ήταν στραμμένη αλλού, παρ’όλα αυτά καταγράφεται. Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανθρώπων που κάτω απ’ την επήρεια της ύπνωσης ή κατά τη διάρκεια εγχείρησης του εγκεφάλου, όπου ερεθίστηκαν συγκεκριμένα τμήματα, θυμήθηκαν γεγονότα που συνέβησαν όταν ακόμα βρίσκονταν στη μήτρα. Από όλες αυτές τις αναμνήσεις το 90% βρίσκονται στο ασυνείδητο ή υποσυνείδητο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον να τις θυμηθούμε. Το γεγονός ότι οι αναμνήσεις μας επηρεάζουν άμεσα την υγεία, αποτελεί τη βάση της ψυχολογίας για περισσότερο από εκατό χρόνια. Αυτή η ιδέα άρχισε να επικυρώνεται επιστημονικά, όταν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, νέοι στρατιώτες παρουσίαζαν τραύματα χωρίς να έχουν τραυματιστεί πραγματικά σωματικά. Το ονόμασαν shell-shock.

Τότε συνειδητοποίησαν πως αυτό που υπάρχει στο μυαλό, έχει τη δύναμη να σε αρρωστήσει.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ
Όλα τα δεδομένα, οτιδήποτε μας συμβαίνει ενσωματώνεται στην κυτταρική μνήμη με τη μορφή ενεργειακών μοτίβων. Ο Dr. Bruce Lipton εξηγεί πως το σώμα είναι σαν μια κάμερα. Η κάμερα καταγράφει οποιοδήποτε σήμα από το περιβάλλον και το αποθηκεύει σαν φιλμ στον πυρήνα του κυττάρου. Μερικά από αυτά τα δεδομένα περιέχουν καταστρεπτικές εικόνες και λανθασμένες πεποιθήσεις που δημιουργούν άγχος στο σώμα.Τα πανεπιστήμια του Stanford, του Harvard και της Νέας Υόρκης σε ξεχωριστές έρευνες που δημοσίευσαν, καταδεικνύουν ότι αυτά τα δεδομένα στην κυτταρική μνήμη μπορεί να είναι το χαμένο κομμάτι του παζλ στους τομείς της υγείας και της θεραπείας. Η έρευνα του Southwestern University Medical School συμπεραίνει πως η μεγαλύτερή μας ελπίδα για τη θεραπεία ανίατων ασθενειών στο μέλλον, στηρίζεται στο να βρεθεί ο τρόπος θεραπείας της κυτταρικής μνήμης που φαίνεται να είναι ο μηχανισμός ελέγχου στο σώμα.                                 ΠΗΓΗ