Ο αρχαιότερος χριστιανικός ναός της πόλης ανακαλύφθηκε σε έργα του Μετρό

Λατρευτικό κτίσμα, που φαίνεται πως αποτελεί τον παλαιότερο χριστιανικό ευκτήριο οίκο της Θεσσαλονίκης, εντόπισαν οι αρχαιολόγοι της 9ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων κάτω από την τρίκλιτη παλαιοχριστιανική βασιλική, στον υπό κατασκευή σταθμό μετρό Σιντριβανίου.
Πρόκειται για επίμηκες μονόχωρο λατρευτικό κτίσμα του 4ου αιώνα, που συνδέεται με δύο συστάδες καμαροσκεπών τάφων και πιθανώς με θέση μαρτυρίου. Το λατρευτικό κτίσμα περιελάμβανε ψηφιδωτό δάπεδο, τμήμα του οποίου αποκαλύφθηκε με την απόσπαση του υποστρώματος του μαρμαροθετήματος του Ιερού Βήματος της βασιλικής. Μέσα σε πλαίσιο από τρίχρωμο πλοχμό εικονίζεται σε λευκό κάμπο θέμα με κλιματίδα. Στο κέντρο δεσπόζει το μυθικό πουλί Φοίνικας με φωτοστέφανο και 13 αχτίδες. Εκατέρωθεν εικονίζονται πουλιά από τα οποία διατηρούνται τα 7, πέντε από αριστερά και 2 από δεξιά.
Όπως εικάζουν οι αρχαιολόγοι, τα πουλιά ήταν τοποθετημένα ανά έξι εκατέρωθεν του Φοίνικα, οπότε απεικονίζεται αλληγορικά ο Χριστός- Φοίνικας με τους Αποστόλους-πουλιά. Ο Φοίνικας συμβολίζει την αθανασία και την αφθαρσία που κερδίζεται διά της Θείας Ευχαριστίας (συμβολίζεται από την κλιματίδα). Η συγκεκριμένη σύνθεση είναι μοναδική για τη Θεσσαλονίκη, αν και ο Φοίνικας απαντάται και στον τρούλο της Ροτόντας. Το ψηφιδωτό χρονολογείται περίπου στα τέλη 4ου ή τις αρχές 5ου αιώνα μ.Χ., χρονολόγηση που συμφωνεί και με τη φυσιοκρατική απόδοση, την ευκαμψία των βλαστών και τη ρευστότητα του σχεδίου.
Στο κεντρικό κλίτος τα σπαράγματα του ψηφιδωτού κάτω από την πλακόστρωση απεικονίζουν σχήματα και θέματα με ευρεία χρήση από το δεύτερο μισό του 4ου ως τα τέλη του 5ου αιώνα στα δάπεδα της Θεσσαλονίκης σε συνέχεια της αισθητικής που καθιερώθηκε στο Γαλεριανό συγκρότημα και την αγορά.
Στον 5ο αιώνα το μονόχωρο κτίσμα μετατρέπεται σε τρίκλιτη βασιλική με την επέκταση προς βορρά και νότο και περιλαμβάνει κόγχη, σύνθρονο και υπερυψωμένο ιερό βήμα. Τα κλίτη της βασιλικής χωρίζονται με κιονοστοιχίες. Στο νότιο κλίτος συμπεριλαμβάνονται οι δύο συστάδες των καμαροσκεπών τάφων. Το ιερό βήμα και το κεντρικό κλίτος καλύπτονται με μαρμαροθέτημα, το βόρειο κλίτος με πλίνθινες πλάκες και το νότιο με κονίαμα. Τους τοίχους κοσμούν ορθομαρμάρωση και τοιχογραφίες.
Τον 7ο αιώνα έπειτα από εκτεταμένη καταστροφή ο ναός ανακαινίζεται με φτωχά υλικά. Η συνολική διάρκεια ζωής του ναού δεν υπερβαίνει τον 8ο- 9ο αιώνα, οπότε και εγκαταλείπεται.